خداوند در آیه 59 سوره «آل عمران» به خوبى پاسخ این سؤال را داده است.
«مثل عیسى نزد خدا همچون مثل آدم است که او را از خاک آفرید، سپس به او فرمود: موجود باش، او نیز بلافاصله موجود شد» (إنَّ مَثَلَ عیسى عِندَاللهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُراب ثُمَّ قَالُ لَهُ کُنْ فَیَکُونَ).

واژه «martyr » به معني «شهيد» در طول تاريخ مسيحيت به كار برده شده است و به معناي كشته شدن در راه عقيده مي باشد. بديهي است كه مسيحيان نيز مانند هر امت و قومي، شهداي فراواني از زمان حواريون تا عصر حاضر دارند. ژوستين شهيد، از جمله آباء كليسا در قرن دوم ميلادي مي باشد كه به دليل امتناع از تقديم قرباني براي خدايان رومي حدود سال 165 دستگير و محاكمه و پذيراي مرگ در راه ايمانش شد.

تقريبا تمامى اديان در درون خود، فرقه ها، شاخه ها و گرايش هاى گوناگون و متفاوتى دارند. اين مسئله علل مختلفى دارد كه برخى از آنها عبارتند از:
1. ضعف فكرى

دين مبين اسلام از جهات مختلفى بر شريعت هاى پيامبران پيشين و آنچه امروزه به نام اديان مختلف خوانده مى شود، امتياز دارد. بسيارى از اين امتيازات از سوى انديشمندان و متفكران غيرمسلمان، مورد تأكيد قرار گرفته است.

شیعه و اهل سنت
شیعه در لغت بر دو معنا اطلاق می‌شود، یکی توافق و هماهنگی دو یا چند نفر بر مطلبی، و دیگری، پیروی کردن فردی یا گروهی، از فرد یا گروهی دیگر؛ ابن منظور در لسان العرب می‌گوید: «الشیعه القوم الذین تجتمعوا علی امر، و کل قوم اجتمعوا علی أمر فهم شیعه، و کل قوم أمرهم واحد یتبع بعضهم رأی بعض هم شیع»

برخى «رمضان» را از «رمض» مشتق مى دانند كه به معناى تافته شدن سنگ ها، از شدّت گرما است و چون وجوب روزه در ماه رمضان، مصادف با شدّت گرما بوده است، نام اين ماه را رمضان گذاشته اند.

پاسخ اجمالي:

پاسخ اجمالي: بى شك پيغمبر گرامى اسلام (ص) قبل از بعثت، يكتاپرست و از هر نوع شرك پاك بود و هرگز بر بت سجده نكرد.

اختلاف اساسي اهل سنّت واقعي (شيعه) و اهل سنّت رايج ، در بحث خلافت رسول خدا (ص) مي باشد كه چنين كسي را متكلّمين هر دو مذهب ، امام مي گويند. پس در چنين موردي كه هر دو گروه ، استدلالاتي بر ادّعاي خود دارند بايد سراغ عقل رفت و از عقل خواست كه بين اين استدلالها قضاوت عادلانه كند.

در تمام اديان الهي دستور العمل هاي بندگي و عبادت خداوند، كه به آنها احكام يا شرعيّات گفته مي شود وجود دارد، هر چند از حيث كيفيّت و كميّت متفاوت بوده اند. و از جمله آن احكام، نماز است كه از قوانين شرعي اديان الهي محسوب مي شوند . امّا در رابطه با چگونگي و كميّت نماز و روزه در دين يهود و مسيحيت بايد گفت: نماز مسيحيان به دعا نزديك تر است تا به مجموعه اى از اعمال.

شاخص هاى اساسى حقانيت يك دين چهار چيز است:
1. بنياد الهى‏ اصل الهى بودن يك دين از راه هاى زير قابل بررسى است:

سني و شيعه در اصل اعتقاد به توحيد و نبوت و معاد و قرآن و كعبه و وجوب نماز و روزه و زكات و بقيه فروع دين و در بسياري از احكام و محرمات مانند حرمت قمار و شراب و دروغ و غيبت و... وحدت نظر دارند. اما در مسائل جزئي و امور عبادي مانند نحوه وضو گرفتن، نحوه نماز خواندن و...اختلاف نظر دارند كه همه به مبناي كلامي واعتقادي بر مي گردد .

براي روشن شدن مطلب به اين نكات توجه كنيد:يكي از مهمترين اختلافاتي كه بين شيعه و اهل سنت در نحوه نماز خواندن وجود دارد در باز و بسته بودن دست در حين نماز است در اين رابطه بايد گفت كه نمازي كه شيعيان مي خوانند كاملا شبيه نمازي است كه پيامبر گرامي اسلام (صلي الله عليه و آله ) مي خواند و به اين مطلب حتي در كتب معروف اهل سنت هم اذعان شده است. براي نمونه به اين مورد توجه كنيد:

معناي شيعه:
قبل از هر چيز لازم است مختصري شيعه را تعريف كنيم و ببينيم شيعه به چه معناست؟ واژه شيعه در لغت به معناي پيرو است و از نظر كلامي و اعتقادي , شيعه به كسي گفته مي شود كه اولين خليفه و جانشين پيامبر(ص) را علي (ع) بداند. شيعه بودن بعد از مسلمان بودن است. مسلمان, يعني كسي كه اصل توحيد معتقد است و شيعه, يعني كسي كه علاوه بر اعتقاد به توحيد، به اصل ولايت نيز اعتقاد دارد.

در ابتدا لازم است چند واژه تعريف شود:
الف: تعريف دين:
تعريف دين هر چند ساده به نظر مي رسد ولي با دقت در آن مي توان متوجه شد كه بسيار كار مشكلي است. يرچادالياده مي گويد: «هيچ كلمه اي غير دين نباشد كه همواره و آشكارا خيلي صاف و ساده به كار رود، ولي در واقع نمايان گر نگرش هايي باشد كه نه فقط بسيار متفاوت اند، بلكه گاه مانعه الجمع اند»

حقيقت همه اديان توحيدى - كه پيامبران الهى مروج و مبلغ آن بوده اند - يكى است و بر اصول اعتقادى يگانه - كه از جانب خداوند متعال بيان شده - استوار است.

مشهور است كه زرتشت پيامبر بوده است ؛ امّا دليلي قانع كننده در اين باب وجود ندارد. نام وي در هيچ كتاب آسماني يا در گفتار هيچ انسان معصومي به عنوان پيامبر ذكر نشده و دلائل تاريخي متقني نيز وجود ندارد كه وي پيامبر بوده باشد. در اين كه او ادّعاي نبوّت داشته شواهدي وجود دارد ؛ امّا در اين كه در ادّعاي خود صادق بوده دليلي در دست نيست.

با توجّه به آيات قرآن، خداوند متعال يقيناً غير از اسلام دين ديگري نيز نازل نكرده است؟! از منظر قرآن، دين تمام انبياء يكي آن هم اسلام بوده؛ يعني دين يكي است و همه ي انبياء نيز آمده اند براي ابلاغ و حفظ و تبيين همان دين. لذا اگر امروزه صدها دين وجود دارد، اينها را خدا نازل نكرده بلكه همه را بشر ساخته است. مثلاً هندوها ابداً دين خودشان را دين نازل شده از سوي خدا نمي دانند.

پاسخ اجمالي:
در تمام اديان مي توان مصاديقي براي شفا يابي پيدا نمود. لكن توجّه شود كه شفا يابي يك شخص، دليل بر درستي عقيده ي او نيست؛ بلكه صرفاً دليل است بر دلشكستگي او و عنايت خدا به وي. همان گونه كه رسيدن روزي عادي از طرف خداي رزّاق به كفّار، دليل بر اين نيست كه خداوند متعال آنها را تأييد مي كند.

یکی از پیش‌ فرض‌های دکتر سها در کتاب «نقد قرآن» آن است که پیامبر اسلام(ص) و قرآن کریم به علوم تجربی (اعم از علوم طبیعی و انسانی) توجه نکرده‌اند. و ریشه این عدم توجه را نیز عدم اطلاع از علوم تجربی می‌داند.